το παρακάτω άρθρο παίρνει και την απάντηση που του αναλογεί ...
¨Οι άνθρωποι της εργασίας οφείλουν να μπουν μπροστά¨
Συντάκτης:
Χρήστος Γιαμπουράνης,* Κώστα Κεχαγιόγλου*
Στη χώρα μας από τη δεκαετία του ᾽90 και μετά τα συνδικάτα ενσωματώθηκαν στη λογική του κοινωνικού εταίρου προσπαθώντας να αποφύγουν τη σύγκρουση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Συντάκτης:
Χρήστος Γιαμπουράνης,* Κώστα Κεχαγιόγλου*
Στη χώρα μας από τη δεκαετία του ᾽90 και μετά τα συνδικάτα ενσωματώθηκαν στη λογική του κοινωνικού εταίρου προσπαθώντας να αποφύγουν τη σύγκρουση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Χάραξαν μια στρατηγική που στόχο είχε να διατηρηθεί το εργασιακό καθεστώς για τους παλιούς εργαζόμενους, αδιαφορώντας προκλητικά για τα σύγχρονα κολαστήρια των συνεργείων καθαρισμού, των εταιρειών σεκιούριτι, των ενοικιαζόμενων εργαζομένων, των μεταναστών στις Μανωλάδες, των «ευέλικτων» εργαζομένων.
Σήμερα αυτή η στρατηγική αποδεικνύεται αναποτελεσματική καθώς ούτε οι παλιοί εργαζόμενοι αισθάνονται σίγουροι για τη δουλειά τους, ενώ οι νέοι εργαζόμενοι συνεχίζουν να βουλιάζουν στο τέλμα της επισφάλειας.
Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής ήταν η αποξένωση της ΓΣΕΕ από κοινωνικές διεργασίες και κινηματικές πρωτοβουλίες (κίνημα πλατειών, δομές αλληλεγγύης) που αναπτύχθηκαν κατά την πενταετία της οικονομικής κρίσης.
Το τελευταίο παράδειγμα αυτής της αντίληψης ήταν η από κοινού στήριξη του «Ναι» στο δημοψήφισμα από τον ΣΕΒ και τη σημερινή πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.
Το συνδικαλιστικό κίνημα οφείλει να προτείνει τρόπους για την απαγκίστρωση από τα σημερινά αδιέξοδα και να απαιτήσει αλλαγές, με στόχο την αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος και την ενεργοποίηση των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας.
Τα εμπόδια που βρίσκουν μπροστά τους οι εργαζόμενοι είναι η κρίση εκπροσώπησης, τα αρνητικά στερεότυπα για τον συνδικαλισμό, τα οποία αξιοποιεί ο συνδικαλισμός που εκφράζει σήμερα ο Παναγόπουλος, η πολυδιάσπαση, ο συνδικαλιστικός νόμος που αφήνει απέξω τις επισφαλείς μορφές εργασίας, η παραταξικοποίηση, ο σεχταρισμός, ο ανταγωνισμός στον καταγγελτικό λόγο, η οικονομική εξάρτηση των συνδικάτων από το κράτος.
Δεν αρκεί ένας εργαζόμενος να το πάρει απόφαση να μπει στο συνδικάτο. Συνδικάτο μπορεί να μην υπάρχει καν στον χώρο όπου εργάζεται ή κι αν υπάρχει ο ίδιος μπορεί να μην το ξέρει ή να μην μπορεί να ενταχθεί, ειδικά αν είναι ενοικιαζόμενος.
Το σημαντικότερο όμως βήμα για να οικοδομηθεί ο ταξικός συνδικαλισμός είναι να σπάσει ο φόβος, να υπάρξουν μικρές και μεγάλες νίκες.
Χρειαζόμαστε ένα ευρύ μέτωπο που δεν θα ακυρώνει τις υπάρχουσες διαφορές στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά θα υπερβαίνει τις άγονες παραταξιακές διαμάχες.
Μια «συμμαχία» εργαζομένων που θα αναβαθμίσει τη δράση απέναντι στη γραφειοκρατία, την απαξίωση, την αναποτελεσματικότητα, που θα στοχεύει στην ανατροπή των συσχετισμών στα συνδικάτα, που θα δημιουργεί νέους όρους και προϋποθέσεις για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος σε ταξική κατεύθυνση.
Είναι επιτακτική ανάγκη για να υπάρξει μια πλατιά πρωτοβουλία και από αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς.
Θέλουμε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που θα είναι αντιπροσωπευτικό, που θα αρχίζει από τους εργάτες γης στη Μανωλάδα, θα καλύπτει τις μορφές επισφάλειας στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και τις κατακτήσεις στις τράπεζες και τις ΔΕΚΟ.
Με σκοπό να συνενώσει, να συντονίσει, να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα των μισθωτών και των ανέργων. Οχι συνδικάτα που να καλλιεργούν τη συντεχνία στρέφοντας τον ένα εργαζόμενο εναντίον του άλλου, αλλά συνδικάτα που να ενώνουν.
Θέλουμε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να υπερασπίζεται την αξιοπρέπεια των εργαζομένων και γι’ αυτό χρειαζόμαστε άλλους συσχετισμούς και συμβάλλοντας στη συζήτηση για τη συγκρότηση αυτού του μετώπου προτείνουμε:
Μέτωπο απέναντι στην εργοδοσία, συνδικαλιστικό δίκτυο αλληλεγγύης με στόχο την ανάκληση των απολύσεων, την υπεράσπιση και επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων που δεν θα αφήνει κανένα σωματείο μόνο του απέναντι στην κυβέρνηση και την εργοδοσία, είτε μιλάμε για ιδιωτικό τομέα είτε για ΔΕΚΟ, τράπεζες.
Συντονισμό για να οργανώσει πετυχημένα τη μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, κατ’ αρχήν για την υπεράσπιση των εργαζομένων, αλλά και γιατί δεν πρέπει να επιτρέψουμε τη διάλυση του εναπομείναντος παραγωγικού ιστού χωρίς τον οποίο δεν μπορεί να γίνει η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Αγώνας για να παραμείνουν δημόσια λιμάνια, αεροδρόμια, ενέργεια, νερό, παιδεία, υγεία.
Τα συνδικάτα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλία για τη συνδικαλιστική κάλυψη των μεταναστών, την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και την αντιπολεμική δράση.
Την υπεράσπιση της δημοκρατίας στο εσωτερικό των συνδικάτων, της δημοκρατίας ως αντίληψη στην κοινωνία, τη συμμετοχή σε κοινωνικές δομές και ως αντιμετώπιση στην οικονομική κρίση και την υπεράσπιση του δικαιώματος στη στέγη.
Διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών με επικαιροποίηση του θεσμικού πλαισίου, ώστε να καλύπτονται οι εργαζόμενοι με επισφαλείς μορφές εργασίας, συνδικαλιστική εκπροσώπηση σε επίπεδο ομίλων, προστασία του δικαιώματος της απεργίας από δικαστικές αυθαιρεσίες.
Για να ανατρέψουμε το νοσηρό κλίμα και να συμβάλουμε στην αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος.
*οδηγός courier, μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής ΜΕΤΑ και Δ.Σ. ΕΚΑ
* ηχολήπτης, μέλος της διοίκησης της ΓΣΕΕ
----------------------------------------------------------------------------------
¨Οι άνθρωποι της εργασίας οφείλουν να μπουν μπροστά¨
Καταρχήν το άρθρο κάνει αναφορά με μια όχι και τόσο σχετική και αντικειμενική εικόνα του τότε και επιλέγει την τελευταία πενταετία …
Να τους θυμίσουμε λοιπόν, τα συνδικάτα και η αλλοτρίωση τους ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 80΄ αν όχι και πιο πίσω , με την γνωστή «αναδιάρθρωση» των σχέσεων εργάτη και κεφαλαίου. Το αποτέλεσμα αυτής της διεργασίας από τότε κατέληξε στη εν λευκό εκπροσώπηση – στην ανάθεση των προβλημάτων της εργατικής τάξης στους ¨ειδικούς¨ εργατοπατέρες, που από το 80 μέχρι και σήμερα αποφεύγουν με κάθε τρόπο την σύγκρουση με τα αφεντικά στο όνομα της «κοινωνικής ειρήνης».
Στρατηγικός τους στόχος δεν ήταν φυσικά μόνο ο εργατικός κανιβαλισμός μέσα σε χώρους εργασίας, αυτό ήταν το όχημα ώστε να φτάσουμε στην λογική του σήμερα ¨να χούμε την δουλειά μας ότι και αν γίνει¨ , να είναι βίωμα για τον εργάτη και όπλο για κάθε εργατοπατέρα (που εκτελεί πιστά τις εντολές του αφεντικού του) από όπου και αν προέρχεται κομματικά και ιδεολογικά, ώστε να βάζει διλλήματα στους εργάτες… Αυτός ο καθορισμός και η γραμμή λοιπόν των εργατοπατέρων σε ανοιχτή γραμμή με τα αφεντικά τους, βάφτισαν την εργασία σε απασχόληση, έφεραν την μερική απασχόληση και φτάσαμε τελικά στην επισφάλεια - σε καταστάσεις Μανωλάδας , «εταιρίες ενοικιαζόμενων εργαζομένων» και στις ¨ευέλικτες μορφές εργασίας¨.
Κατάφεραν να σφηνώσουν στην συνείδηση του εργάτη το γνωστό ¨μακριά από τον κώλο μας και όπου να ναι¨
Σήμερα και μετά από όλα αυτά με ηττημένη την εργατική τάξη, έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης οι υποταγμένοι εργατοπατέρες αλλά και οι εργαζόμενοι που άκουγαν και ακούν τα μεγάλα λόγια που χαϊδεύουν τα αυτιά τους, μετράμε ενάμιση εκατομμύριο ανέργων , μισθούς στον πάτο , μισθούς με κουπόνια , καμιά υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους εργασίας. Σίγουρα σε όλα τα παραπάνω που ειπώθηκαν , θα βρούμε πολλούς εργατοπατέρες που έχουν καθολικές ευθύνες για το πώς φτάσαμε ως εδώ και τώρα το έχουν δει ¨επανάσταση¨ .
Η δική μας λογική σαν εργατικό σχήμα ΑΠΕΤΤ , είναι ότι δεν περιμένουμε κανέναν «ειδικό» να μας σώσει και δε αυτούς που είναι από παλιά βουτηγμένοι στην γραφειοκρατία και υπέρ της ανάθεσης.
Σήμερα και μετά από όλα αυτά με ηττημένη την εργατική τάξη, έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης οι υποταγμένοι εργατοπατέρες αλλά και οι εργαζόμενοι που άκουγαν και ακούν τα μεγάλα λόγια που χαϊδεύουν τα αυτιά τους, μετράμε ενάμιση εκατομμύριο ανέργων , μισθούς στον πάτο , μισθούς με κουπόνια , καμιά υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους εργασίας. Σίγουρα σε όλα τα παραπάνω που ειπώθηκαν , θα βρούμε πολλούς εργατοπατέρες που έχουν καθολικές ευθύνες για το πώς φτάσαμε ως εδώ και τώρα το έχουν δει ¨επανάσταση¨ .
Η δική μας λογική σαν εργατικό σχήμα ΑΠΕΤΤ , είναι ότι δεν περιμένουμε κανέναν «ειδικό» να μας σώσει και δε αυτούς που είναι από παλιά βουτηγμένοι στην γραφειοκρατία και υπέρ της ανάθεσης.
Η ΓΣΕΕ ήταν και είναι αποξενωμένη από τον κόσμο της εργασίας που θέλει να πιστεύει ότι όντως δεν υπάρχουν «ειδικοί» που κατά το δοκούν πουλάν αγώνες ή τα βρίσκουν με τα αφεντικά τους όπως μας δείχνει και η ιστορία , πολύ περισσότερο και για έναν ακόμα λόγο … είναι η πρώτη από τις πρώτες εταίρες των αφεντικών.
Όσο για το “ΝΑΙ” της ΓΣΕΕ στο «ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ» που όντως ήταν κατάπτυστη η στάση που είχε (αν και αναμενόμενη γιατί όπως προαναφέραμε είναι υποταγμένοι στα ΑΦΕΝΤΙΚΑ τους) , θα πρέπει οι συντάκτες να μας πουν τι έγινε και με το περήφανο – πατριωτικό “ΟΧΙ”
θα πoυν στον κόσμο της εργασίας ένα συγνώμη για αυτό ή μήπως μηδενίζουν και πάμε πάλι από την αρχή για το επόμενο χοντρό λάθος και κακιά εκτίμηση των πραγμάτων …..εκτός και αν το συγνώμη θεωρούν ότι δεν πρέπει να ειπωθεί γιατί έστω και ετεροχρονισμένα κατάλαβαν ότι το “ΟΧΙ” ήταν και αυτό “NAI” στην νομιμοποίηση και την υποταγή στα ξένα και ντόπια ΑΦΕΝΤΙΚΑ .
Όσο για το “ΝΑΙ” της ΓΣΕΕ στο «ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ» που όντως ήταν κατάπτυστη η στάση που είχε (αν και αναμενόμενη γιατί όπως προαναφέραμε είναι υποταγμένοι στα ΑΦΕΝΤΙΚΑ τους) , θα πρέπει οι συντάκτες να μας πουν τι έγινε και με το περήφανο – πατριωτικό “ΟΧΙ”
θα πoυν στον κόσμο της εργασίας ένα συγνώμη για αυτό ή μήπως μηδενίζουν και πάμε πάλι από την αρχή για το επόμενο χοντρό λάθος και κακιά εκτίμηση των πραγμάτων …..εκτός και αν το συγνώμη θεωρούν ότι δεν πρέπει να ειπωθεί γιατί έστω και ετεροχρονισμένα κατάλαβαν ότι το “ΟΧΙ” ήταν και αυτό “NAI” στην νομιμοποίηση και την υποταγή στα ξένα και ντόπια ΑΦΕΝΤΙΚΑ .
Τα αδιέξοδα στην εργατική τάξη τα έχουν δημιουργήσει όλα τα παραπάνω συμβάντα και πρόσωπα - θέσεις, οπότε είναι καλό αυτή την απεύθυνση να την κάνετε στους εαυτού σας και στον περίγυρο σας …ΜΕΤΑ - ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – ΛΑΕ.
Δεν έχουμε λόγο να μιλάμε μόνο για τον Παναγόπουλο όταν από την πρωτοβάθμιά μορφή σωματείων μέχρι και την τριτοβάθμιά τα περισσότερα μέλη τους και αργότερα στελέχη αν όχι όλα , ακούν σε κομματική γραμμή , βολεύονται σε κυβερνητικούς θώκους , γίνονται μετακλητοί ή μόνιμοι υπάλληλοι σε υπουργεία.
Η πολυδιάσπαση και ο σεχταρισμός είναι αναμενόμενα και μάλιστα όταν τάζεις σαν ένα σώμα (κάτω από κομματική γραμμή βλέπε ΜΕΤΑ) πράγματα τα οποία ποτέ δεν μπορείς να εκπληρώσεις απέναντι στην εργατική τάξη.
Δεν έχουμε λόγο να μιλάμε μόνο για τον Παναγόπουλο όταν από την πρωτοβάθμιά μορφή σωματείων μέχρι και την τριτοβάθμιά τα περισσότερα μέλη τους και αργότερα στελέχη αν όχι όλα , ακούν σε κομματική γραμμή , βολεύονται σε κυβερνητικούς θώκους , γίνονται μετακλητοί ή μόνιμοι υπάλληλοι σε υπουργεία.
Η πολυδιάσπαση και ο σεχταρισμός είναι αναμενόμενα και μάλιστα όταν τάζεις σαν ένα σώμα (κάτω από κομματική γραμμή βλέπε ΜΕΤΑ) πράγματα τα οποία ποτέ δεν μπορείς να εκπληρώσεις απέναντι στην εργατική τάξη.
Ο καταγγελτικός λόγος είναι άγονος όταν δεν κάνεις πράξεις ή όταν κάνεις αυτές είναι ενάντια στην εργατική τάξη.
Στα Συνδικάτα-Σωματεία πάντοτε υπήρχαν παρατάξεις με ιδεολογικές-κομματικές αναφορές και είναι θεμιτό, αυτό που είναι ανεπίτρεπτο είναι να υπάρχουν κομματικά γκέμια που ξεπερνούν τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων. Αυτό είναι ένα θέμα που βαραίνει αποκλειστικά τα διοικητικά συμβούλια που διατηρούν μία σχετική «αυτονομία» μέσα στα πρωτοβάθμια σωματεία, ενώ στα δευτεροβάθμια και στα τριτοβάθμια όργανα και στα συνεδρία και στις εκλογές αυτών μπαίνουν στο πολιτικό μαντρί όταν σφυρίζει ο κομματικός τσοπάνος.
Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική εξάρτηση αλλά εσείς ως συντάκτες και μέλη ΕΚΑ και ΓΣΕΕ θα τα ξέρετε καλύτερα μάλλον αυτά ….τα δύο παραπάνω θέματα.
Στα Συνδικάτα-Σωματεία πάντοτε υπήρχαν παρατάξεις με ιδεολογικές-κομματικές αναφορές και είναι θεμιτό, αυτό που είναι ανεπίτρεπτο είναι να υπάρχουν κομματικά γκέμια που ξεπερνούν τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων. Αυτό είναι ένα θέμα που βαραίνει αποκλειστικά τα διοικητικά συμβούλια που διατηρούν μία σχετική «αυτονομία» μέσα στα πρωτοβάθμια σωματεία, ενώ στα δευτεροβάθμια και στα τριτοβάθμια όργανα και στα συνεδρία και στις εκλογές αυτών μπαίνουν στο πολιτικό μαντρί όταν σφυρίζει ο κομματικός τσοπάνος.
Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική εξάρτηση αλλά εσείς ως συντάκτες και μέλη ΕΚΑ και ΓΣΕΕ θα τα ξέρετε καλύτερα μάλλον αυτά ….τα δύο παραπάνω θέματα.
Λίγο περίεργα τα γράφετε…
Ο κάθε εργαζόμενος παίρνει την απόφαση να μπει σε ένα σωματείο όταν αυτό με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο του δίνει την δυνατότητα του αέρα στην αποπνιχτική εργασιακή καθημερινότητα και ενδεχόμενες λύσεις των προβλημάτων μέσα στον εργασιακό του χώρο . Στην συνέχεια το σωματείο και όχι μόνο το διοικητικό συμβούλιο είναι αυτό που με τις πράξεις του και όχι με τα λόγια θα του δημιουργήσει την πραγματική αίσθηση της συλλογικότητας που πάνω της θα οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη και η αλληλεγγύη από και προς τους συναδέλφους, αλλά και άλλων εργαζομένων από άλλους κλάδους σε πείσμα της συντεχνίας .
Ο κάθε εργαζόμενος παίρνει την απόφαση να μπει σε ένα σωματείο όταν αυτό με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο του δίνει την δυνατότητα του αέρα στην αποπνιχτική εργασιακή καθημερινότητα και ενδεχόμενες λύσεις των προβλημάτων μέσα στον εργασιακό του χώρο . Στην συνέχεια το σωματείο και όχι μόνο το διοικητικό συμβούλιο είναι αυτό που με τις πράξεις του και όχι με τα λόγια θα του δημιουργήσει την πραγματική αίσθηση της συλλογικότητας που πάνω της θα οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη και η αλληλεγγύη από και προς τους συναδέλφους, αλλά και άλλων εργαζομένων από άλλους κλάδους σε πείσμα της συντεχνίας .
Τώρα για κάποια σωματεία που υπάρχουν και είναι σαν να μην υπάρχουν και δεν το ξέρει μάλλον ο εργαζόμενος, γιατί είτε δεν βγάζουν απεργίες , είτε δεν κοινοποιούν της απεργίες των δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων ¨συνδικαλιστικών¨ οργάνων , είτε δεν μπαίνουν στην λογική της ΣΣΕ μέσα από απόφαση Γενικής Συνελεύσεως , αλλά και κατά τα γραφόμενά σας ,αυτά τα σωματεία σίγουρα είναι εργοδοτικά - φτιαγμένα από τα αφεντικά για τα αφεντικά. Όσο έχει να κάνει με την “επισφαλής εργασία», τις εταιρίες «ενοικίασης» εργαζομένων που δρούν τόσο στον Δημόσιο ,όσο και στον Ιδιωτικό τομέα, σας παραπέμπουμε στον αγώνα που έχει δοθεί στις ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΕΛΤΑ που αποτελεί μια μικρή νίκη σαν αυτές που ευαγγελίζεστε στο κείμενο σας και σε κάθε περίπτωση έχει αναγνωριστεί στους συνάδελφους πρώην «ενοικιαζόμενους» ,η αορίστου χρόνου σύμβαση εργασίας ,η αποζημίωση αορίστου χρόνου ,η ειδικότητα ,οι άδειες …
χωρίς γραμμές από κομματόσκυλα και εργατοπατέρες, με μόνο όπλο την αλληλεγγύη εργαζομένων του κλάδου, άλλων κλάδων εργασίας αλλά και ανέργων. Έτσι οικοδομείται ο ταξικός συνδικαλισμός που ευαγγελίζεστε στα λόγια εσείς. βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι και διευρύνοντας τον στον κόσμο της εργασίας και όχι μόνο
χωρίς γραμμές από κομματόσκυλα και εργατοπατέρες, με μόνο όπλο την αλληλεγγύη εργαζομένων του κλάδου, άλλων κλάδων εργασίας αλλά και ανέργων. Έτσι οικοδομείται ο ταξικός συνδικαλισμός που ευαγγελίζεστε στα λόγια εσείς. βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι και διευρύνοντας τον στον κόσμο της εργασίας και όχι μόνο
Επειδή η πρόταση δεν λέει προς ποια κατεύθυνση πάει , δηλαδή αν αναφέρεστε στο εσωτερικό του ΜΕΤΑ, άρα και το άρθρο είναι ¨λαγός¨ ή στον κόσμο της εργασίας και εδώ που τα λέμε έχει και τις αντιφάσεις της και αυτό είναι κατανοητό από εμάς με τόσο άδειασμα μεταξύ ομάδων-συντρόφων και προσωπικών επιδιώξεων μέσα σε ένα κομματικό συνδικαλιστικό όργανο και μετά από τις τελευταίες αναπροσαρμογές.
Για εμάς σαν σχήμα δεν θα μας φανεί περίεργο σε λίγο καιρό να ιδρυθεί για Τρίτη συνεχόμενη φορά και νέα συνδικαλιστική παράταξη όπως έγινε στην περίπτωση του “ΜΕΤΑ”, τώρα της “ΣΥΝΕΧΕΙΑ “ και θα προτείναμε να την ονομάσετε “ΥΣΤΕΡΑ” έτσι για να υπάρχει και μια ακολουθία …
Για εμάς σαν σχήμα δεν θα μας φανεί περίεργο σε λίγο καιρό να ιδρυθεί για Τρίτη συνεχόμενη φορά και νέα συνδικαλιστική παράταξη όπως έγινε στην περίπτωση του “ΜΕΤΑ”, τώρα της “ΣΥΝΕΧΕΙΑ “ και θα προτείναμε να την ονομάσετε “ΥΣΤΕΡΑ” έτσι για να υπάρχει και μια ακολουθία …
Αθήνα 16 Γενάρη 2016
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στην ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ - ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ
