Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΝΑΟΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ,
ΑΛΛΑ Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ
Το καπιταλιστικό σύστημα για να επιβιώσει, προσπαθεί μέσα από το σύγχρονο ολοκληρωτισμό, να επιβάλλει στους καταπιεσμένους όλο και περισσότερες θυσίες στο βωμό της κερδοφορίας. Με το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» και το δόγμα της μηδενικής ανοχής στοχεύει, καταστέλλει και εξοντώνει κάθε αμφισβήτηση και εστία αντίστασης των εκμεταλλευόμενων.
Τον Αύγουστο του 2013, ο άνεργος, Θανάσης Καναούτης, 19 χρονών από το Περιστέρι τόλμησε να επιβιβαστεί στο τρόλεϊ 12 Αθήνα – Περιστέρι χωρίς εισιτήριο. Ο ελεγκτής-κεφαλοκυνηγός που έκανε τη βάρδια του μαζί με τον οδηγό, ενήργησαν ως πιστά τσιράκια των αφεντικών τους, κάνοντας για άλλη μια φορά «καλά τη δουλειά τους». Αφού τον εντόπισαν, τον απείλησαν, τον τραμπούκισαν και επειδή αρνήθηκε να αποδεχτεί το πρόστιμο υπερασπίζοντας την κοινωνική του ανάγκη να μετακινείται ελεύθερα με τα ΜΜΜ, τον πέταξαν έξω από το τρόλεϊ αφαιρώντας του τη ζωή για ένα εισιτήριο.
Ένα χρόνο μετά, οι δολοφόνοι του Θανάση, κράτος, μπάτσοι κι ελεγκτές συνεχίζουν να «κάνουν καλά τη δουλειά τους» κυνηγώντας στα ΜΜΜ τους φτωχούς και τους αντιστεκόμενους. Έλεγχος, πρόστιμα και ταξικός αποκλεισμός σε κάθε μας βήμα. Στο κράτος της εκμετάλλευσης, του ελέγχου και της καταστολής οι κρατικές δολοφονίες δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας.
Η διεθνής και εγχώρια πολιτική και οικονομική κυριαρχία για να προασπίσει τα συμφέροντά της επιβάλλει λυσσαλέα επίθεση με νόμους και μέτρα εναντίον μας. Η διαρκής επέκταση της βαρβαρότητας του κράτους και του κεφαλαίου με τους μηχανισμούς τους απαξιώνουν και λεηλατούν τις ζωές μας καθημερινά. Για να ξεπεράσουν την κρίση τους, προσπαθούν να εξασφαλίσουν την «ανάπτυξή» τους με την υποδούλωσή μας. Φτώχεια, ανέχεια, ανεργία, επισφάλεια, ελαστικά ωράρια, απλήρωτοι και ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, νοικιαζόμενοι σκλάβοι με την ώρα, τη μέρα και το κομμάτι, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, συνεχές πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, φοροληστεία, χαράτσια. Σύγχρονα εργατικά κάτεργα, εργοδοτική τρομοκρατία, απολύσεις, εργατικά ατυχήματα, σφαίρες στους μετανάστες εργάτες. Διαρκής κοινωνικός και ταξικός αποκλεισμός των φτωχών από τα κοινωνικά αγαθά. Στέρηση στέγασης, διάλυση δομών υγείας, αποκλεισμός στην παιδεία, διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, κεφαλοκυνηγοί στα ΜΜΜ, λεηλασία της γης, ξεπούλημα των ελεύθερων-δημόσιων χώρων και του πλούτου. Όλα στα χέρια των λίγων, των εκμεταλλευτών.
Η εξουσία εντείνει την κρατική καταστολή και τον κοινωνικό εκφασισμό σε κάθε επίπεδο της ζωής μας. Επιδιώκει τη διάχυση του φόβου, τον κοινωνικό κατακερματισμό και κανιβαλισμό, την εξατομίκευση και την υποταγή, το ρατσισμό και το φασισμό. Ποινικοποιεί κάθε φωνή και εστία αμφισβήτησης και αντίστασης ενάντια στο καθεστώς. Επιχειρεί να στρατιωτικοποιήσει χώρους δουλειάς, σχολές, γειτονιές, σχολειά, και τοπικές κοινωνίες που αντιστέκονται. Επιστρατεύει απεργούς, διώκει εργαζόμενους, καταστέλλει εργατικούς αγώνες, απαγορεύει συγκεντρώσεις και πορείες. Κλείνει δομές ψυχικής υγείας και ανοίγει δικαστικά ψυχιατρεία-κολαστήρια για τους «περιττούς» και τους «επικίνδυνους». Στήνει σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανίζει, φυλακίζει και δολοφονεί μετανάστες κυνηγημένους από τον πόλεμο. Στηρίζει τα ναζιστικά τάγματα εφόδου που τρομοκρατούν και δολοφονούν αντιφασίστες και μετανάστες στις γειτονιές. Διώκει, βασανίζει και φυλακίζει κοινωνικούς αγωνιστές, ανοίγει φυλακές υψίστης ασφαλείας Γ τύπου (Γκουαντάναμο), εκκενώνει ελεύθερους κοινωνικούς χώρους. Μια κοινωνία τρόμου, απομόνωσης, αποκλεισμού, μια κοινωνία φυλακή για ντόπιους και μετανάστες που αγωνίζονται για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τη ζωή.
Κόντρα στον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι καπιτα-ληστές στην τάξη μας και για όλους τους λόγους του κόσμου, εμείς οι καταπιεσμένοι δεν παραδινόμαστε, δε γονατίζουμε, δεν παραχωρούμε σπιθαμή, αντιστεκόμαστε. Σπάμε τον τρόμο και βγαίνουμε στο δρόμο. Συναντιόμαστε, συζητάμε αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά και οριζόντια, οργανώνουμε τους αγώνες μας, στήνουμε δομές αντίστασης και αλληλεγγύης και χτίζουμε κοινότητες αγώνα, χωρίς σωτήρες και ειδικούς. Καθημερινά γεννιούνται εστίες αγώνα και δίνονται μάχες σε χώρους δουλειάς, σχολές, γειτονιές, σχολειά, στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές. Οι αγώνες των καθαριστριών, της ΒΙΟΜΕ, των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, της Κερατέας, των εργατών γης της Μανωλάδας και της Σκάλας Λακωνίας, των μεταναστών και φυλακισμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές είναι παρακαταθήκη για τους αγώνες που θα έρθουν. Να τελειώνουμε με τον κόσμο του ελέγχου και της λεηλασίας της ζωής μας. Με τη σύνδεση των ταξικών - κοινωνικών και αδιαπραγμάτευτων αγώνων και με την έμπρακτη αλληλεγγύη η ακατόρθωτη σύγκρουση με την κυριαρχία διαφαίνεται κατορθωτή. Όλο και περισσότερα μικρά και μεγάλα μονοπάτια αντίστασης ανοίγονται για να περπατήσουμε το δύσκολο, αλλά όμορφο δρόμο που θα μας οδηγήσει στην κοινωνία, όπου δε θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και θα ζούμε με ισότητα, αλληλεγγύη και ελευθερία.
ΠΟΡΕΙΑ
Παρασκευή 12 Σεπτέμβρη, πλ. Περιστερίου, 6:30 μ.μ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ
